Dorian Peregrin to osiemnastoletni młodzieniec o arystokratycznym wyglądzie, z jasnobrązowymi, nieco niesfornymi włosami i przenikliwymi oczami. Jego blada cera oraz smukła sylwetka podkreślają osłabienie spowodowane śmiertelną chorobą. Zawsze nosi eleganckie, ciemne ubrania zapinane pod szyję, aby ukryć szarą wysypkę na torsie i szyi. Delikatne dłonie, ozdobione drobnymi bliznami będącymi świadectwem licznych eksperymentów, są zawsze ukryte pod białymi rękawiczkami. Mimo fizycznej słabości, Dorian zachowuje elegancję i godność, emanując aurą tajemnicy i mroku, która przyciąga uwagę i budzi niepokój. 

Dorian Peregrin pochodzi z rodziny, która od kilku pokoleń zajmowała się nielegalnym handlem oraz innymi mrocznymi interesami. Jego przodkowie wywodzili się z pospólstwa, lecz dzięki sprytowi i bezwzględności zdobyli znaczną pozycję.

Dziadek Doriana, Karnes Peregrin, odegrał kluczową rolę w podniesieniu statusu rodziny. Dzięki ogromnej sumie pieniędzy nabył legendarny artefakt – duży miecz dwuręczny nazywany mieczem Tytana. Miecz ten był tak duży i ciężki, że nikt nie mógł nim władać, a jedynie nieliczni byli w stanie go podnieść kilka centymetrów od ziemi.

Karnes Peregrin kupił ten miecz nie tylko dla prestiżu, ale także po to, by uzyskać tytuł szlachecki i nazwisko Peregrin oraz dom w lepszej dzielnicy miasta Etengardu, co pozwoliło mu nawiązać lepsze kontakty. Miecz Tytan stał się symbolem majestatu i wyższości nad innymi mieszkańcami. Mimo to, Karnes kontynuował nielegalną działalność, w tym wysyłanie niewolników na wyspę Nere oraz sprowadzanie stamtąd nielegalnych substancji. Dzięki temu jego interesy kwitły, a rodzina Peregrinów zyskała na znaczeniu i bogactwie.

Kaldur Peregrin, ojciec Doriana, obrał ten sam kurs co jego ojciec Karnes. Zajmował się nielegalnymi interesami i po odziedziczeniu miecza stał się głową rodziny. Kaldur miał dwóch synów – starszego Doriana i młodszego o rok Ronana. Dorian, jako pierworodny, wychowany w luksusie i przygotowywany do przejęcia rodzinnych interesów, wykazywał się niezwykłą inteligencją i sprawnością fizyczną. Jego ojciec widział w nim przyszłość rodziny Peregrinów i wiązał z nim wielkie nadzieje. Dorian przejął miecz Tytan w wieku 16 lat i kiedy skończy akademię Blackwood, miał wziąć pełną odpowiedzialność za dalsze prowadzenie rodzinnych interesów, zarówno tych legalnych, jak i nielegalnych.

Wszystko jednak runęło w gruzach zaledwie 2 miesiące później, gdy Dorian zaczął częściej chorować. Z czasem odkryto u niego nieuleczalną chorobę - sztywnicę, która powodowała, że ciało sztywniało, a skóra na jego szyi stawała się czerwona i pękała zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. Gdy całe ciało nabierze czerwonego koloru, jego serce miało stanąć. Lekarze stwierdzili, że Dorianowi pozostało nie więcej niż pięć lat życia.

Ojciec Doriana, Kaldur, był wściekły i rozgniewany, że zainwestował w syna, który teraz umiera. Dorian dostrzegł prawdziwą naturę swojej rodziny – jego ojciec i brat okazywali mu pogardę. Ronan często się z niego naśmiewał i brutalnie go traktował, domagając się, by Dorian oddał miecz i prawo do bycia głową rodziny. Dorian odmówił, wiedząc, że jeśli odda miecz, rodzina odetnie wszelkie środki na jego życie i kontakty z nim.

W końcu Kaldur, rozgniewany i pełen nienawiści do własnego syna, kazał mu opuścić dom. Zrozpaczony Dorian myślał o skończeniu swojego życia. Wziął sznur i udał się do pracowni swojego dziadka, gotowy popełnić samobójstwo. Jednak gdy już wisiał, weszła jedna z młodszych sprzątaczek i rozwiązała linę w ostatniej chwili. Przekonała Doriana, by się nie poddawał, po czym wręczyła mu prezent w podziękowaniu za to, że jako jedyny w tym domu odnosił się do niej z szacunkiem i kiedyś jej pomógł. W rękach miała starą księgę, którą kupiła dla niego za własne pieniądze. Szukała książki, która mogłaby mu pomóc, a sprzedawca doradził jej tę właśnie księgę. Dorian podziękował jej i obiecał, że już nigdy nie spróbuje odebrać sobie życia. Następnie wyszedł z posiadłości, zabierając co mógł, i udał się do akademii Blackwood, gdyż była ona opłacona z góry i mógł tam nocować.

Będąc w akademii, zastanawiał się nad tym, co robić. Po kilku dniach postanowił sprawdzić księgę, którą dostał. Wiedząc, że księga może nie mieć nic wspólnego z pomocą w jego chorobie, Dorian postanowił sprawdzić, co zawiera. Księga, której autorem był ktoś podpisujący się jako H., zawierała zapiski o tworzeniu chimer i homunkulusów oraz plan przeniesienia świadomości do takiego bytu. Zapiski były jednak nieukończone, więc Dorian zaczął prowadzić eksperymenty. Na początku tworzył małe chimery, a potem coraz większe. Dzięki swojemu intelektowi udało mu się przenieść świadomość złodzieja do niedoskonałego homunkulusa, jednak pamięć sięgała tylko roku wstecz.

W obliczu tego problemu Dorian postanowił zapisywać swoje życie w dziennikach, które miał zamiar przeczytać po przeniesieniu swojej świadomości do nowego ciała homunkulusa.